تقریبا سی دقیقه ای از اتمام کارآموزیم میگذره.سخت بود ولی خوب بود.بیشتر سختیش به خاطر صبح زود (۶:۱۵) بیدار شدنش بود و خوبیش به خاطر امکانات رفاهی شرکت بود! تقریبا بین شرکتها و سازمانهای دولتی ٬ برق باختر ٬ کویت حساب میشه.این آمار منهای شرکتهای تابعه وزارت نفت اعلام شده! با توجه به جایی که کارآموزیمو گذروندم یه نتیجه گیری کاملا منطقی هم حاصل شد : الکترونیک رشته ی کاملا مزخرفیه! اینو همینجوری روی هوا نمیگم.کاملا روی زمین میگم!اوایل که رفته بودم کارآموزی به خودم گفتم کاش از همون اول رفته بودم برق قدرت.خیلی های دیگه هم بهم همینو گفتن.اما در کل چندان تفاوتی با هم ندارند.منظورم قدرت و الکترونیکه.هشت سال پیش دوست داشتم یه مهندس الکترونیک بشم.حالا بعد از هشت سال به این نتیجه رسیدم که اصلا دوست ندارم مهندس الکترونیک بمونم!مثل یه خرمالو که وقتی تا ته میخوریش تازه میفهمی نباید تا ته میخوردیش!در حال حاضر مهندسی برق و تمام گرایش هاش برای من مزه ی گس دارن.از هشت سالی که صرف این رشته کردم(هنرستان-کاردانی و کارشناسی) تنها دو سال آخرش برام جذابیت علمی داشت.اونم به خاطر فعالیت های انجمن بود.به خصوص نشریه.که اینم چندان علمی به حساب نمیاد!تمام عشقم اینه که شماره های بعدیشم خودم روش کار کنم.فکر میکنم توی این یه مورد وحید و علی هم با من هم نظر باشند.برای کارشناسی ارشد هیچ برنامه ای ندارم.فقط اطمینان دارم که مهندسی برق شرکت نمیکنم.اونم با این سیل عظیم خر خون های رشته ما که فقط مونده تو سر سگ بزنی تا مهندس برق بده بیرون!
با تمام قوا پیش به سوی خدمت مقدس سربازی
اخهههههههههههههههههه الهی
وقتی حسین کچل می شود
خوب تو حال من را داری یا من حال تو را دارم فرق نمی کند
مهم این است که من
همان خرمالووووووووووووووووووووووو
+موفق باشی .
اوپس ....سلام!قدرت همون که آدم بگیره می میره!از برق فقط استفادشو دوس دارم!وگرنه رشته ایی ها!در عوض ما نرم افزار ها پا روو پا میندازیم برنامه می نویسیم تو شرایط سخت کار نمی کنیم!پوستمون خدشه دار میشه!گاهی هم نقش مدیریت بر عهده میگیریم که بابتش کلی منت میذاریم
در مورد نشریه دیروز به علی گفتم . حالا که تو هم هستی پس بریم تا شماره بعدی .
در مورد الکترونیک و اامه تحصیل هم حرفی ندارم چون یک نظر شخصیه .
هستمت عجیب شدید!
اعتبار آدمها به حضورشان نیست
به دلهره ای است
که در نبودنشان درست می کنند . . .
میدونم کم بهت سر میزنم
ببخشید
دیگه اینجوری تو روم نزن!
قوی کسی است..
که نه منتظر می ماند خوشبختش کنند..
نه اجازه میدهد بدبختش کنند..
اینم حرفیه
شاید من برای مهندسی برق آدم قوی نیستم
فقط میتونم بگم..
موفق باشی...
امیدوارم خدمت مقدس سربازی باعث نشه این وبلاگ که کلی باهاش حال می کنم به حالت تعلیق! اونم از نوع اجباری بره!
نگوووووووووووووو
دلم قیژ قیژ رفت
از خوندن درختای توت رسیدم به اینجا.
میدونی؛ نمیدونم چرا از همین الان دارم دلتنگ دوسال بعد میشم که دیگه تو این دانشگاه نیستم.
لحظات خیلی خوبی تو این دانشگاه دارم، نه بخاطر دوست ها یا اساتید یا هر چیز دیگه ای، چون من هیچ دوست صمیمی ای ندارم که بخوام باهاش وقتمو تو دانشگاه بگذرونم.
حتی پسری هم نیست که بخاطرش عاشق دانشگاه باشم.
فقط دلخوش اینم که تو دانشگاه استادا و همکلاسیام بهم توجه دارن و با کارا و حرفاشون جو خوبی رو تو کلاس درست میکنن.
و هوای اینجا و طبیعت اینجا رو حتی با وجود خشک بودنش خیلی دوست دارم.
کلا بوشهر رو خیلی دوست دارم.
برام خیلی عزیزه.
و اما درباره اینکه چرا فکر کردم تو شمالی هستی همه اش بخاطر پست سوغاتی ات بود که چون با عجله خونده بودمش فکر میکردم شمالی هستی و از اونجا سوغات آوردی که بعد متوجه شدم اشتباه کردم.
و الان فکر میکنم شما باید ایلامی باشید درسته؟ البته اگه بازم اشتباه نکرده باشم؟
راستی ازینکه شما هم برقی هستین خوشحالم.
هم رشته ای بودن یجورایی همفکری رو تو زمینه تحصیل به دنبال داره.
هرچند من برخلاف علاقه خودم تجربی خوندم و در نهایت هم برگشتم سر ریاضیات و برق که عاشقشم.
من رشتم کنترل هست و ازش لذت میبرم